W sobotę 30 stycznia 2021 r. zmarł Jan Górski wieloletni nauczyciel i pedagog, w przeszłości dyrektor Młodzieżowego Domu Kultury oraz Szkoły Podstawowej nr 4, społecznik, muzyk, poeta i radny Rady Miejskiej w Świdnicy. Miał 73 lata…
Właściwie trudno w kilku zdaniach napisać o życiu Pana Jana, jego dokonaniach, pasjach i pracy zawodowo-społecznej. Jego życie było tak bogate i pełne, że trudno dziś – gdy odszedł – wyrokować, co było w nim najważniejsze.
Był 2000 rok, gdy napisał piękną kolędę. Wysłał ją dla Papieża, bo u nas jakoś nikt nie chciał się nią zainteresować oprócz Szkoły Muzycznej. Jakież było jego zdziwienie, gdy dostała ona błogosławieństwo od samego Jana Pawła II. Zawsze mówił, że była perełką w jego zbiorach.
Takich pięknych kolęd, piosenek i utworów Jan Górski ma na swoim koncie kilkadziesiąt. Co lepsze układał w małe książeczki i wydawał je własnym sumptem. Mieliśmy szczęście. Kilka z nich ofiarował autorom tego wspomnienia. Jego wiersze opowiadają o życiu, o miłości, radościach i smutkach, są to, jak nazywał – „o życiu rozmowy inne”.
Zawsze zaznaczał jednak, że nie robi tego bynajmniej w celach komercyjnych. – Żaden ze mnie poeta – mówił skromnie. – Piszę dla znajomych, rodziny, przyjaciół. I jak ktoś czasem się wzruszy, to mnie już cieszy. I to wystarczy.
Z wykształcenia był budowlańcem. Dobry i pewny fach kazali mu zdobyć rodzice. Muzyka? Któżby się z tego utrzymał? A jednak młody Janek Górski spełnił swoje marzenie. Kończąc szkołę budowlaną w Świdnicy, zaliczał też kolejne etapy kształcenia muzycznego, łącznie za studiami w Raciborzu.
W latach 70. wrócił już jako wykształcony nauczyciel muzyki i budowlaniec do Świdnicy. Od razu zaproponowano mu pracę w szkole średniej, w której się kiedyś uczył. Był rok 1970. Janek Górski uczył w budowlance przedmiotów zawodowych. Ale jego wielka pasja – muzyka, nie pozwoliła o sobie zapomnieć. Stworzył chór i zespół estradowy. To on „odkrył” Lidkę Kasprzycką, która później robiła karierę w zespole pieśni i tańca „Mazowsze”.
Z „budowlanki” szybko trafił do Młodzieżowego Domu Kultury, gdzie został nauczycielem, a potem przez 15 lat wicedyrektorem i dyrektorem. Tu także zakładał orkiestrę, zespół wokalny i zespół bigbitowy, które grały i śpiewały przez kilka lat dla miasta na różnych uroczystościach. W 1986 roku został powołany na stanowisko dyrektora najnowocześniejszej szkoły, jaką Świdnica wówczas miała. Chodzi oczywiście o „czwórkę”. Wtedy przydała się szkoła budowlana…
W styczniu 1993 roku oddano do użytku najnowocześniejszy w regionie kompleks z basenem i salą gimnastyczną. W ławach szkolnych zasiadło 1.370 młodych świdniczan. Zespół nauczycieli i pracowników obsługi liczył ponad 130 osób. Kuchnia wydawała 600 posiłków dziennie!
Projekt przewidywał też halę sportową, ale z tego nigdy się nie wywiązano. Jeszcze przed oddaniem skończonej szkoły po 6 latach jej budowy Jan Górski zdecydował się nie startować w kolejnym konkurskie na dyrektora. Pozostał w placówce na stanowisku nauczyciela muzyki. Mógł teraz spokojnie realizować swoją pasję. Przez całe życie łączył ją z bardzo aktywną działalnością w Związku Nauczycielstwa Polskiego i samorządzie. Może niewielu pamięta, ale był też cztery lata członkiem Zarządu Miasta. Był również między innymi członkiem Społecznej Rady Muzeum Dawnego Kupiectwa i członkiem Rady Nadzorczej w Spółdzielni Mieszkaniowej w Świdnicy.
W tym też czasie wybudowano SP 1 na Zawiszowie, między innymi pod jego nadzorem z ramienia samorządu, oddano dla użytku salę gimnastyczną dla SP 5 i SP 8, przeprowadzono remont budynku MDK. Skończywszy dyrektorowanie w „czwórce”, stworzył w Świdnicy Prywatne Ognisko Muzyczne „Gama”. Uzupełniało ono wykształcenie muzyczne dzieci i dorosłych i młodzieży. Bo jak sam mówił – to właśnie praca z dziećmi i młodzieżą była zawsze największą wartością jego życia obok muzyki. Przez te 40 lat wypuścił spod swoich skrzydeł wielu zdolnych wychowanków. Uczył Świdnicę piękna muzyki. W całości poświęconej nie tylko sztuce, ale i a może przede wszystkim – wychowaniu młodzieży. Pasję udało mu się przelać też na swoje dzieci – starszy syn był wybitnym dyrygentem, jego żona pianistką, a ich dzieci również są uzdolnione muzycznie. – Kiedy przychodzi czas jubileuszów, rocznic i wspomnień, ogląda się kroniki, albumy, zdjęcia, to nie chce się wierzyć, kiedy to wszystko się uzbierało – opowiadał Jan Górski z łezką w oku, gdy mieliśmy przyjemność go odwiedzić w jego mieszkaniu. – Na szczęście moje wspomnienia z pracy zawodowej to wiele miłych lat, dni i chwil, do których chętnie wracam. Cały ten okres mojego życia to również małżeństwo, zawsze z tą samą ukochaną żoną. A tak w ogóle to wszystko, co osiągnąłem, zawdzięczam dobrym ludziom, których wielu w swoim życiu miałem szczęście spotkać.
Jak będziemy wspominać Jana Górskiego? Na pewno jako człowieka o wielkiej kulturze osobistej. Zawsze niezwykle serdeczny w stosunku do swojego rozmówcy, emanował ciepłem i życzliwością. zaangażowanego w życie miasta, którego był jednym z jego wielu bijących serc. Dzisiaj to serce już umilkło, ale w naszej pamięci Pan Jan pozostanie takim, jakim był – uśmiechniętym, dobrym człowiekiem, pełnym pasji i dobra, które chciał przelewać na innych.
Andrzej Dobkiewicz (Fundacja IDEA)
Droga przez życie
Przejść przez życie to przeżyć przydział
nadany z góry dla ciała i duszy.
To szukać i gonić za miłością
To pracować, wybierać i organizować
To brać a i dawać umieć
To dzielić się sobą
To marzyć, śnic i wierzyć
To wspominać i wybaczać.
A kiedy schyłek nadchodzi i rozliczeń czas wszelakich
pamiętaj o wdzięczności, to pięknie kończy.
Jan Górski. Świdnica, 2015 r.
2 LIKES
Jan Górski jest twórca słów i muzyki hymnu Szkoły Podstawowej nr 4 w Świdnicy. Był pomysłodawcą powstania zespołu tańca towarzyskiego „Małe Tango ” w szkole, który osiągał dużo sukcesów w Pucharze Polski i mistrzostwach Polski. Był świetnym człowiekiem.