W holu głogowskiego ratusza można oglądać popiersie śląskiego dramaturga Andreasa Gryphiusa, które docelowo będzie posadowione nad wejściem do teatru.
Rzeźba o wysokości 1 metra wykonana została przez Tomasza Rodzińskiego.
Andreas Gryphius (niem. Greif) urodził się 2 października 1616 r. w Głogowie. Jego imieniem nazwano dawny teatr miejski, od 1945 r. pozostający w ruinie.
Był synem archidiakona luterańskiego Paula Greifa i Anny Erhard, po których śmierci opiekę nad Andreasem przejął jego ojczym – pastor Johann Eder. W okresie wojny trzydziestoletniej (1618-1648) i wobec prześladowań protestantów na Śląsku, w 1628 r. Gryphius wyemigrował do Królestwa Polskiego i zamieszkał w Drzewcach, a następnie w Zgorzelcu, Wschowie i Gdańsku, gdzie kontynuował naukę. Na Śląsk powrócił w 1637 obejmując posadę nauczyciela synów Georga Schönbornera w Kożuchowie. Dzięki mecenatowi Schönbornera, wydał w Lesznie swój pierwszy zbiór sonetów, a następnie studiował na uniwersytecie w Lejdzie, gdzie był także wykładowcą w latach 1639-1643. Dużo podróżował po zachodniej Europie, odwiedzając między innymi Florencję, Wenecję, Marsylię, Hagę, Paryż, Kopenhagę, Rzym i Strasburg. W 1648 r. osiadł we Wschowie, a po ślubie z Rosiną Deutschländer, w 1650 r. wrócił do Głogowa, zostając syndykiem stanów Księstwa Głogowskiego, którą funkcję pełnił aż do śmierci. Zmarł na udar podczas posiedzenia rady miejskiej Głogowa 16 lipca 1664 r.
Andreas Gryphius uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela grupy poetyckiej ze „śląskiej szkoły barokowej”. Pisał sonety, ody i wiersze okolicznościowe. Był autorem licznych utworów o charakterze komediowym i kilku tragedii. Tłumaczył także na język niemiecki dzieła obcych autorów. Był autorem pierwszej niemieckiej opery – Piastus, tematycznie związanej z legendarnymi początkami państwa polskiego i dynastii piastowskiej.
3 LIKES
Skomentuj jako pierwszy!