Gotyckie płyty nagrobne, które obecnie służą jako utwardzenie podwórka posesji przy ul. Grodzkiej 16-18 zostały zgłoszone jako odkrycie do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu.
Po naszej publikacji Na Grodzkiej niszczeje zabytek! zamieszczonej na naszym portalu zgłosił się do redakcji pan Oskar Woźniak, który zadeklarował chęć rozpoczęcia procedury, mającej na celu uratowanie płyt przed dalszym zniszczeniem.
– Opisany na Państwa stronie internetowej obiekt jest mi dobrze znany, gdyż osoba z mojej rodziny posiada garaż na podwórku, w obrębie którego znajdują się odnalezione epitafia. Od wielu lat wzbudzały one moją ciekawość, przy czym nie spodziewałem się, że mogą być aż tak cenne. Pamiętam, że temat tych płyt był już kiedyś poruszany w trakcie spotkań i prac nad epitafiami na terenie Kościoła Pokoju, jednakże pozostał bez odzewu. Jeżeli uda się Państwu ustalić, że nikt nie dokonał formalnego zgłoszenia tego obiektu, deklaruję ze swojej strony przygotowanie stosownego pisma do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Urzędu Miasta Świdnica w trybie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a także ewentualną dalszą pomoc. Uważam, że należy jak najszybciej podjąć stosowne kroki w celu zabezpieczenia tego obiektu – napisał do nas pan Oskar.
Przypomnijmy, że na podwórku Grodzkiej 16-18 leżą trzy płyty, jedna z widocznym nazwiskiem osoby, której była poświęcona, dwie pozostałe są być może odwrócone rytem do ziemi. Pochodzą zapewne z nieistniejącego kościoła klasztornego Franciszkanów.
Zawiadomienie, którego pierwszą stronę publikujemy obok, oprócz konserwatora zabytków zostało także wysłane do zarządcy wspólnoty Grodzkiej 16-18 – firmy Agora oraz do Urzędu Miejskiego w Świdnicy. Czekamy teraz na decyzję konserwatora mając nadzieję, że nakaże zabranie płyt z podwórka i zabezpieczenie ich. O dalszym rozwoju tej sprawy będziemy informować, a panu Oskarowi dziękujemy za inicjatywę.
„Odkrycie”, a może po prostu zauważenie w końcu, że – najpewniej – nagrobki służą jako utwardzenie świadczy dobrze o „odkrywcach” i ich decyzji upublicznienia w końcu czegoś, co od dziesiątków lat pozostawało niezauważone.
Tu taka uwaga: płyta nie „była” poświęcona komuś, a JEST poświęcona. Fakt, że nie leży w miejscu przeznaczenia, nie oznacza, że przestała być poświęcona komuś.
Szymon Modrzejewski