Press "Enter" to skip to content

Zidentyfikowali 26 ofiar…

Spread the love

W dniu 12 sierpnia w Pałacu Prezydenckim w Warszawie odbyła się uroczystość wręczenia not identyfikacyjnych rodzinom ofiar reżimów totalitarnych, których szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane w ramach prac Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN. Podczas konferencji ujawnione zostały nazwiska 26 osób. Jedna z nich związana była także ze Świdnicą.

Największą grupę pośród ogłoszonych nazwisk stanowią ofiary odnalezione na terenie tzw. „wrocławskiej Łączki”, czyli Cmentarza Osobowickiego we Wrocławiu, gdzie prof. Krzysztof Szwagrzyk wraz ze swoim zespołem prowadził działania poszukiwawcze już 20 lat temu. Dziś ogłoszone nazwiska należą do 6 osób odnalezionych w 2011 roku. Są to:

Mieczysław Bielec ps. „Błysk”

Urodził się 1 stycznia 1922 r. w Grabówce w pow. brzozowskim. W listopadzie 1939 r. został aresztowany przez Gestapo i wywieziony do Rzeszy, skąd zbiegł i wrócił do kraju. Po ponownym aresztowaniu w Krakowie został wysłany do obozu w Bawarii, z którego również uciekł i ukrywał się w rodzinnych stronach. W listopadzie 1942 r. zaprzysiężony do Narodowej Organizacji Wojskowej w Krośnie. W 1943 r. przeszedł do AK, gdzie od listopada był dowódcą plutonu w oddziale „OP-11”, działającym w Inspektoracie AK Jasło. Brał udział w akcjach dywersyjnych, rekwizycyjnych oraz odwetowych. Wiosną 1945 r. objął dowództwo plutonu bojowo-dywersyjnego wchodzącego w skład zgrupowania partyzanckiego Obszaru Lwowskiego AK kryptonim „Warta”, który działał na Rzeszowszczyźnie. Uczestniczył w ochronie polskich wiosek przed UPA. Po rozwiązaniu „Warty” w sierpniu 1945 r. i ujawnieniu się został aresztowany. Po zwolnieniu z aresztu w czerwcu 1946 r. wyjechał na Dolny Śląsk i zamieszkał w Olszynie. Nawiązał kontakt z działaczami siatki Rejonu I Południowego Okręgu Jelenia Góra „Zachód” Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W 1947 r. utworzył kilkuosobową grupę zbrojną składającą się z byłych żołnierzy AK. Został aresztowany w lipcu 1949 r. przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu i skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu wyrokiem z 16 marca 1950 r. na karę śmierci, którą wykonano 4 lipca 1950 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Szczątki Mieczysława Bielca odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Tadeusz Bielec ps. „Zwierz”, „Sprytny”, „Knotek”

Urodził się 2 grudnia 1924 r. w Grabówce w pow. brzozowskim. Od 1944 r. był członkiem oddziału „OP-11” Inspektoratu AK Jasło pod dowództwem Józefa Czuchry ps. „Orski”. Wiosną 1945 r. wstąpił do plutonu bojowo-dywersyjnego dowodzonego przez jego brata Mieczysława, który wchodził w skład kompanii „D-14” zgrupowania partyzanckiego Obszaru Lwowskiego AK kryptonim „Warta” działającego na Rzeszowszczyźnie. Po zakończeniu wojny pozostał w konspiracji i wstąpił do oddziału dowodzonego przez Kazimierza Kocyłowskiego ps. „Wichura”, wchodzącego w skład Samodzielnego Batalionu Operacyjnego  Narodowych Sił Zbrojnych „Zuch” Antoniego Żubryda. W 1946 r. wyjechał na Dolny Śląsk. W marcu 1947 r ujawnił się przed Powiatowym Urzędem Bezpieczeństwa Publicznego w Nysie. Aresztowany w lipcu 1949 r., został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu na karę 15 lat więzienia. Zmarł w szpitalu więziennym we Wrocławiu 23 czerwca 1950 r. Szczątki Tadeusza Bielca odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Jan Chabiński ps. „Dąb”, „Filistyn”

Urodził się 16 maja 1922 r. w Sielcach w pow. jędrzejowskim. W okresie okupacji należał do Narodowych Sił Zbrojnych, używając pseudonimu „Słoma”. Od kwietnia do lipca 1950 r. należał do organizacji konspiracyjnej pod nazwą „Organizacja Związku Zachodniego”, działającej na terenie powiatu milickiego i trzebnickiego. Został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu z 30 grudnia 1950 r. na karę śmierci, którą wykonano 19 lutego 1951 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Szczątki Jana Chabińskiego odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Mieczysław Gdula

Urodził się 24 września 1926 r. w Łańcucie. W okresie okupacji niemieckiej przebywał na robotach przymusowych. Po wojnie wyjechał na Ziemie Odzyskane i od września 1951 r. do lutego 1952 r. był członkiem organizacji konspiracyjnej po nazwą „Armia Krajowa”, działającej na terenie powiatu wrocławskiego, której założycielem był Jan Purgał. Po aresztowaniu 24 lutego 1952 r. przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu z 24 czerwca 1952 r. na karę śmierci, którą wykonano 17 września 1952 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Szczątki Mieczysława Gduli odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Tadeusz Kopiczak ps. „Krasy”

Urodził się 17 lutego 1925 r. w Grabówce w pow. brzozowskim. Od 1942 należał do Batalionów Chłopskich. W 1943 r. wstąpił do AK. Od kwietnia 1945 r. był żołnierzem plutonu Mieczysława Bielca „Błyska”, wchodzącego w skład kompanii „D 14” dowodzonej przez Dragana Sotiroviča ps. „Draża”, podporządkowanego Zgrupowaniu „Warta” Okręgu Lwowskiego AK operującego na terenie Rzeszowszczyzny. Po rozwiązaniu „Warty” w połowie 1945 r. wyjechał na Śląsk, gdzie nawiązał kontakty z byłymi żołnierzami z kompanii „D 14” działającymi w ramach Rejonu I Południowego Okręgu Jelenia Góra „Zachód” Zrzeszenia „Wolność i Niezwisłość”. Zajmował się kolportowaniem prasy podziemnej. W lipcu 1947 r. ujawnił się przed Powiatowym Urzędem Bezpieczeństwa Publicznego w Brzozowie. W latach 1947–1949 należał do grupy zbrojnej Mieczysława Bielca, uczestnicząc w akcjach przeciwko funkcjonariuszom aparatu bezpieczeństwa i konfidentom UB oraz akcjach rekwizycyjnych na spółdzielnie i sklepy państwowe. W lipcu 1949 r. został aresztowany. Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu 16 marca 1950 r. skazał Kopiczaka na karę śmierci. Wyrok wykonano 4 lipca 1950 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Szczątki Tadeusza Kopiczaka odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Marian Władysław Sikorski

Urodził się 15 marca 1925 r. w Buczałach w woj. lwowskim. W okresie okupacji niemieckiej był żołnierzem Okręgu AK Lwów. Udzielał również pomocy ukrywającym się Żydom – umieszczał ich u swoich krewnych, dostarczał żywność i odzież. W sierpniu 1945 r. przeniósł się na Dolny Śląsk, gdzie utrzymywał kontakty m.in. z żołnierzami AK zgrupowania partyzanckiego Komendy Okręgu Lwów AK kryptonim „Warta”, zaangażowanymi wówczas  w działalność w siatce konspiracyjnej Rejonu I Okręgu Jelenia Góra „Zachód” Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W latach 1947–1949 uczestniczył wraz z grupą zbrojną por. Mieczysława Bielca „Błyska” w akcjach wymierzonych przeciwko funkcjonariuszom aparatu bezpieczeństwa i konfidentom UB oraz akcjach rekwizycyjnych. Po aresztowaniu w lipcu 1949 r. został na czas śledztwa osadzony w Więzieniu Karno-Śledczym przy ul. Sądowej, jako „więzień niebezpieczny”. 21 listopada 1949 r. Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu skazał Sikorskiego na karę śmierci. Wyrok wykonano 20 grudnia 1949 r. w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu. Szczątki Mariana Sikorskiego odnaleziono w listopadzie 2011 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

***

Wśród zidentyfikowanych szczątków odkryto także te, należące do Eugeniusza Gałata, który należał do organizacji Wolność i Niezawisłość pod nazwą „Inspektorat Afryka”, działającej na terenie Wrocławia i Świdnicy  w I połowie 1946 r.

EUGENIUSZ GAŁAT PS. „SĘP”, „WIKTOR” urodził się 25 września 1924 r. w Kłaju w pow. bocheńskim. W roku 1944 został członkiem placówki Narodowych Sił Zbrojnych w Kłaju. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren Małopolski, kontynuował działalność w Narodowych Siłach Zbrojnych, wstępując w listopadzie 1945 r. do oddziału kpt. Jana Dubaniowskiego „Salwy”. Na terenie powiatów bocheńskiego i myślenickiego brał udział w wielu akcjach wymierzonych w przedstawicieli nowej władzy oraz konfidentów UB. Zatrzymany przez UB w Raciborzu zbiegł z aresztu, i w początkach 1946 roku przybył do Wrocławia. Tu nawiązał kontakt z organizacją WiN i stał się jej członkiem. Działalność podziemną prowadził we Wrocławiu i w Świdnicy. Zagrożony aresztowaniem latem 1946 powrócił na teren Małopolski. Ujawnił się 17 marca 1947 r. w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Bochni, jednakże niebawem ponownie przystąpił do odtworzonego oddziału „Salwy”, a następnie stanął na czele samodzielnego oddziału operującego w powiecie bocheńskim. 22 listopada 1947 r. w wyniku starcia z bezpieką na terenie Kłaju – Gałat został poważnie ranny i aresztowany. Na podstawie wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie z 4 marca 1948 r. skazano go na karę śmierci, która została wykonana 11 maja 1948 r. na dziedzińcu więzienia przy ul. Montelupich w Krakowie. Szczątki Eugeniusza Gałata zostały odnalezione podczas prac poszukiwawczych IPN na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w październiku 2019 r.

Film poświęcony zidentyfikowanym ofiarom

Tekst i ikonografia: Instytut Pamięci Narodowej

8 LIKES

Skomentuj jako pierwszy!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Mission News Theme by Compete Themes.