W niedzielę 19 maja w wieku 90 lat zmarł Edmund Nawrocki, świdnicki badacz historii i jej popularyzator, wieloletni nauczyciel Liceum Pedagogicznego.
Urodził się w 1928 r. w Rozdrażewie w powiecie krotoszyńskim. Pochodził z rodziny o nauczycielskich tradycjach, Zawód ten od czasów jego pradziadka wykonywało ośmiu jego bliskich krewnych. Po ukończeniu szkoły powszechnej, gimnazjum i dwuklasowego liceum, już w okresie największego nasilenia stalinizmu w Polsce, rozpoczął studia na uważanym wówczas za reakcyjny – Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Nauk Humanistycznych. Studia doktoranckie przerwał ze względu na likwidację katedry wychowania na tym uniwersytecie. Do Świdnicy trafił dzięki swojemu przyjacielowi Janowi Dembowskiemu, który uczył historii i łaciny w II Liceum Ogólnokształcącym i który pomógł mu załatwić pracę w Liceum Pedagogicznym, jako nauczyciel klas z niemieckim językiem wykładowym. Przepracował w nim 35 lat. Świdnica była mu zresztą w pewnym sensie przeznaczona. Jeszcze przed II wojną światową jego ojciec pisywał korespondencje do świdnickiej gazety codziennej Taglische Rundschau für Schlesien und Posen. Kiedy został zmobilizowany podczas I wojny światowej i ranny na froncie, leczony był w jednym z lazaretów w… Świdnicy.
Jego życiowym hobby była jednak popularyzacja historii. Napisał wiele artykułów i szkiców historycznych, wydał także m.in. pierwszy przewodnik po świdnickiej katedrze oraz książki Dzieje Świdnicy w latach 1243-1526 oraz Historię Świdnicy, tę ostatnią w języku niemieckim. Dzięki zażyłej znajomości z niemieckim historykiem i świdniczaninem z urodzenia Horstem Adlerem, przetłumaczył na język polski wiele jego tekstów, które publikował w różnych tygodnikach.
W 2008 roku został uhonorowany nagrodą prezydenta Świdnicy za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury.
W wywiadzie udzielonym kiedyś Wiadomościom Świdnickim – zapytany o plany na przyszłość Edmund Nawrocki odpowiedział:
– U schyłku życia usiłuję powrócić do postawy życiowej, której hołdowałem w młodości. Streszcza się ona w wierszu mojego ulubionego poety rosyjskiego Fiodora Tiutczewa:
Nie troszcz się, nie sądź, nie zaprzeczaj,
Głupstwem jest troska, sąd w obłędzie.
Twe dzienne rany snem uleczaj,
A jutro co ma być, to będzie.
I żyjąc umiej przeżyć wszystko:
Niepokój, smutek, radość, trwogę…
Czegóż masz pragnąć, cóż jest blisko?
Przeżyłeś dzień i dziękuj Bogu.
Pogrzeb Edmunda Nawrockiego odbędzie się w dniu 22 maja na cmentarzu przy al. Brzozowej o godzinie 13.00.
11 LIKES
Skomentuj jako pierwszy!