W skarbie, który został znaleziony w grudniu ubiegłego roku w Wałbrzychu, są także rzeczy należące do świebodziczanina, a konkretnie mieszkańca Pełcznicy. Przypomnijmy, że podczas remontu domu w dzielnicy Stary Zdrój, odkryto zamurowane pomieszczenie, wypełnione dobytkiem kilku rodzin.
W skrytce było około 70 skrzyń i pakunków, które zawierały rzeczy należące do konkretnych osób, których imiona i nazwiska zapisano na przyczepionych karteczkach.
Przeleżały one blisko 80 lat ukryte w piwnicy. Wśród tych przedmiotów znalazły się przede wszystkim przedmioty codziennego użytku – książki, dokumenty, porcelana, garnki, talerze, sztućce, albumy z fotografiami, nieco biżuterii, nuty, dywany, buty i odzież. Wśród skrzyń i pakunków znalazł się jeden solidny, zawiązany, duży wór, na którym znajdował się napis „Kursawe, Polsnitz, Schlesien”.
„Polsnitz” to oczywiście nazwa dzisiejszej Pełcznicy, dzielnicy Świebodzic, a przed II wojną światową odrębnej gminy. „Kursawe” mogło być według nas nazwiskiem właściciela ukrytego w piwnicy dobytku. I nie pomyliliśmy się! Do worka przyczepiona była mała karteczka oprócz napisu na worku, potwierdziła nam identyfikację jego właściciela. O niej jednak za chwilę.
W dostępnych źródłach odnaleźliśmy kilka osób na terenie Świebodzic i Pełcznicy, które mieszkały tu przed majem 1945 roku i nosiły nazwisko Kursawe.
W 1932 roku przy Bahnhofstrasse 10 (obecnie ulica Kolejowa) mieszkał Karl Kursawe, inspektor celny. Musiał umrzeć przed 1942 rokiem, kiedy to jego żona Berta określana jest już jako wdowa. Wcześniej, bo w 1938 roku przeprowadził się do domu na Friedrichstrasse 7 (obecnie Aleje Lipowe). Najprawdopodobniej spokrewnieni z nimi byli (synowie?), wymieniani w 1942 roku Martin Kursawe – z zawodu kowal oraz Max Kursawe, który pełnił funkcję w nazistowskiej organizacji Służba Pracy Rzeszy.
Żadna z tych osób nie była jednak właścicielem depozytu umieszczonego w piwnicy domu w Starym Zdroju. I tu musimy powrócić do maleńkiej karteczki, która znajdowała się we wspomnianym worku, opisanym jako „Kursawe, Polsnitz”.
Tą karteczką był bilet przewozowy na bagaż, datowany na 21 czerwca 1941 roku. Okazało się, że niejaki Eckard Kursawe zamieszkały w Pełcznicy przy ulicy Hauptstrasse 5 (Główna 5, obecna ulica Jana Mikulicza) nadał na stacji w Świebodzicach bagaż (prawdopodobnie ów worek) podczas swojej podróży do Szklarskiej Poręby (Górnej) w Karkonoszach (Ober Schreiberhau in Riesengebirge). Jaki był cel jego podróży? Czy miał tam rodzinę, czy też udał się w interesach lub na wypoczynek?
Wydaje się pewne, że jutowy wór przywiózł z powrotem ze sobą. W 1945 roku zapakował do niego rzeczy, które z jakiś powodów umieścił w piwnicy wałbrzyskiego domu, a wspomniany bilet przewozowy na bagaż z podróży z 1941 roku zawieruszył się we wnętrzu wora, potwierdzając 80 lat później tożsamość jego właściciela. Eckarda Kursawe odnaleźliśmy w księdze adresowej Świebodzic, Cierni i Pełcznicy za 1932 rok. Według niej, mieszkał w domu w Pełcznicy 90. Z zawodu był urzędnikiem i pełnił funkcję starszego sekretarza, prawdopodobnie w urzędzie gminy (Amtsobersekretär).
Na naszą prośbę pracownicy Muzeum Porcelany dokonujący inwentaryzacji wałbrzyskiego „skarbu“ zajrzeli do środka wora, należącego do Eckarda Kursawe. W środku znajdowały się ubrania i buty, zarówno damskie, jak i męskie. Oczywiście nie możemy także wykluczyć, że tylko worek z juty należał do Eckarda Kursawe i po tym jak trafił do Wałbrzycha został wtórnie użyty przez kogoś innego. Bez względu na to jednak jak było na prawdę, w wałbrzyskim skarbie jest świebodzicki akcent.
AD
8 LIKES
Skomentuj jako pierwszy!