Od naszego Czytelnika Pana Piotra otrzymaliśmy zdjęcie ciekawostki z lat 30. ubiegłego wieku, związaną ze Świdnicą.
Jest to odznaka z 1939 roku z czteropolowym herbem Świdnicy i niemieckim orłem ze swastyką. Napis NSDAP Kreistag sugeruje, że została wykonana z okazji jakiegoś święta świdnickiej komórki Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (niem. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, w skrócie NSDAP) – partii, która po II wojnie światowej uznana została za organizację przestępczą i która została zdelegalizowana.
Według księgi adresowej Świdnicy za 1942 rok, główna siedziba NSDAP na Świdnicę i powiat świdnicki, mieściła się przy Hindenburgstrasse 8 (obecnie ulica Stefana Żeromskiego). Kreisleiterem był wówczas w Świdnicy Walter Müller, a Kreisamtleiterem Georg Krause. Przy okazji warto wyjaśnić obie funkcje w strukturach NSDAP. Funkcja Kreisleitera została utworzona pierwotnie w celu koordynacji pracy w danym okręgu wyborczym, z czasem, po przejęciu władzy przez partię nazistowską, jego rola ewaluowała do faktycznego zarządzania okręgiem (powiatem), przejmując w mniej lub bardziej formalny sposób większość kompetencji lokalnych samorządów. Kreisamtleiter był natomiast szefem głównego urzędu NSDAP dla danego okręgu (powiatu). W 1942 roku miasto podzielone było w strukturze NSDAP na cztery części:
– Schweidnitz-Nord (Świdnica-Północ) – siedziba przy Obere Bolkostrasse 5 (obecnie ulica Księcia Bolka, szefem był Ortsgrupenleiter Berthold Drescher
– Schweidnitz-Ost (Świdnica-Wschód) – siedziba przy Peterstrasse (obecnie Bohaterów Getta), szefem był Ortsgrupenleiter Martin Hornig
– Schweidnitz-Süd (Świdnica południe) – siedziba przy Bögenstrasse (obecnie ulica łukowa), szefem był OrtsgrupenleiterAlfred Geburtig
– Schweidnitz-West (Świdnica-Zachód) – siedziba przy Bahnhofstrasse 5 (obecnie ulica Kolejowa), szefem był Ortsgrupenleiter Otto Wicht
Wracając do odznaki, na jej odwrocie jest sygnatura jej producenta. Była nim firma Richard Sieper und Sohne. Firma ta powstała w 1921 roku w Lüdenscheid (Nadrenia-Północna Westfalia, Niemcy). Początkowo produkowano w niej metalowe sztućce, popielniczki oraz duży asortyment innych drobnych produktów, łącznie z medalami, odznakami itp. Kiedy w Niemczech zaczęła się upowszechniać nowinka w postaci termoplastyki, firma dość szybko poszła w kierunku nowych technologii i prezentowana odznaka jest jednym z przykładów zastosowania rzadkiego jeszcze wówczas plastiku. Po II wojnie światowej firma wyspecjalizowała się w produkcji zabawek, szczególnie modeli samochodów, wykonywanych zarówno z metalu jak i z tworzyw sztucznych pod znaną marką kolekcjonerską SIKU.
Na stronie firmy Sieper GmbH czytamy między innymi, że: (…) produkuje pod marką SIKU manualne oraz zdalnie sterowane modele pojazdów w różnych skalach. Wykonane z metalowych i plastikowych elementów zabawki wyróżniają się trwałością, wytrzymałością oraz wiernym oddaniem szczegółów rzeczywistych pojazdów i pozwalają na bardzo różnorodną zabawę. W centrali firmy w Lüdenscheid znajdują się działy: produkcji, projektowania, dział sprzedaży i handlowy. Ponadto, Grupa Sieper posiada zakłady produkcyjne w Polsce i Chinach, a także biura handlowe we Francji i w Hong Kongu. Modele SIKU są sprzedawane na całym świecie. Do najważniejszych rynków eksportowych w Europie należą: Francja, kraje Beneluksu i Skandynawii. Produkty SIKU są także dobrze znane klientom z takich państw jak: Chiny, Japonia, Korea, Nowa Zelandia i Meksyk.
Chcąc prześledzić historię firmy na jej stronie internetowej mamy odnośniki do 1921 roku oraz od razu do… 1950 roku. O działalności firmy w okresie sprawowania władzy w Niemczech przez nazistów, nie ma na stronie internetowej firmy ani słowa. Jakby między 1921 a 1950 rokiem nie istniała…
Andrzej Dobkiewicz (Fundacja IDEA)
7 LIKES
Skomentuj jako pierwszy!